تسبیح صغرییکی از تسبیحات در نماز تسبیح صغری می باشد. ۱ - تعریف تسبیح صغرىذکر «سبحان اللّه» در رکوع و سجود را تسبیح صغری می گویند. ۲ - احکام فقهی۱- گفتن ذکر در رکوع واجب است و می‌توان بنابر اقوی، به گفتن هر ذکری اکتفا کرد و احتیاط (واجب) آن است که ذکرش برابر با سه بار تسبیح صغری یا یک‌بار تسبیح کبری باشد، چنان که احتیاط (واجب) آن است که در صورت اختیار نمودن تسبیح، یا سه مرتبه تسبیح صغری را که عبارت از «سبحان اللَّه» است و یا یک‌مرتبه تسبیح کبری را که عبارت از «سبحان ربی العظیم و بحمده» است، اختیار کند و احتیاط بهتر آن است که آخری (یعنی سبحان ربی العظیم و بحمده) را انتخاب کند و احتیاط بیشتر آن است که همین ذکر را سه مرتبه بگوید. ۲- هنگام گفتن ذکر واجب، باید بدن در حال طمانینه و آرامش باشد، پس اگر عمداً طمانینه را ترک کند نمازش باطل می‌شود، بر خلاف اینکه سهواً ترک نماید، هرچند احتیاط آن است که اگر سهواً هم طمانینه را ترک کند نماز را از نو بخواند. و اگر قبل از رسیدن به حد رکوع یا پس از رسیدن به آن و قبل از آرام گرفتن بدن، عمداً شروع به گفتن ذکر نماید، یا آنکه گفتن ذکر را در حال بلندشدن از رکوع، قبل از آنکه از مسمّای رکوع خارج شود یا بعد از آن تمام کند، قطعاً چنین ذکری کفایت نمی‌کند و بنابر اقوی، نمازش باطل است و احتیاط (مستحب) آن است که آن نماز را تمام کند، سپس از نو به جا آورد. ۳- گفتن ذکر در سجده، همان گونه که در رکوع گذشت واجب است، البته تسبیح کبری در اینجا «سبحان ربی الاعلی و بحمده» است. همچنین «طمانینه (آرامش بدن) در حال ذکر واجب (سجده) به‌نحوی‌که در رکوع شنیدی واجب است.» ۳ - پانویس۴ - منبع• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص ۴۷۳. • ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر) ، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی |